عدم همخوانی پرداخت تسهیلات با نقشه فنی پژوهشکده چای

به گزارش پویشگران گیل:
اگر پرداخت ۶۲میلیارد تومان تسهیلات سازمان چای در سال گذشته و اصلاح دوهزار هکتار از باغات چای رهاشده در دوسال اخیربا نقشه فنی پژوهشکده چای شمال همخوانی می‌داشت،شاهد افزایش بیشتر برگ سبز چای می‌بودیم و بررسی‌ها نشان می‌دهد این تسهیلات اندک پاسخگوی بروزرسانی تجهیزات کارخانجات چای‌سازی و بهسازی و بهباغی باغات چای را بطور همزمان ندارد و به نظر می‌رسد فروش اموال بلااستفاده سازمان چای و تخصیص آن برای اصلاح باغات چای رها شده می تواند این روند را تسهیل و تسریع نماید چون بخشی از تسهیلات پرداخت شده سازمان چای در حال حاضر صرف خرید نهاده از جمله کود شیمیایی شده است.
نکته دیگری که در مدیریت صنعت چای قابل ملموس است عدم هماهنگی بین متولیان این صنعت از جمله سازمان چای،پژوهشکده چای و صندوق حمایت از توسعه صنعت چای کشور می‌باشد که نشست‌های دو مجموعه سازمان چای و پژوهشکده چای کشور به ابتدای سال۱۴۰۰در حد کارشناسی بوده و معمولا نگاه مدیریتی سازمان چای و نگاه علمی پژوهشکده چای در باغ چای برای چایکاران تجمیع نشده و این نشان‌دهنده این است که این دو مجموعه در موازی هم حرکت می‌کنند و باید ببینیم بعد از تعیین تکلیف مدیریت وزارت جهاد کشاورزی برای اجماع سازی این دو متولی چه تصمیمی اتخاذ خواهد شد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد هم سازمان چای از کارشناسان خبره ای برخوردار است و هم پژوهشکده چای شمال از کارشناسان با درجه هیات علمی دانشگاهها برخوردار است و اینجا خلا مدیریتی است که نمی تواند این دو را تجمیع نماید هر چند مدیران هر یک از این مجموعه ها شاید از توانمندی فردی برخوردار باشند ولی در شاخص‌های ارزیابی باید میانگین همه مولفه های مدیریتی را سنجش کرد.
نکته دیگری که قابل تامل و بررسی است تجارت چای بعد از فرآوری تولید می باشد که به اذعان مدیریت سازمان چای صرفا سی درصد از نیازهای چای کشور توسط چایکاران داخلی و هفتاد درصد از طریق واردات تامین می‌شود و اینجاست که باید ظرفیت بالقوه تولید چای داخلی را با میزان تسهیلات ارائه شده بهسازی باغات رهاشده باید سنجید و کمیت تسهیلات را افزایش داد که در گزارش سازمان چای رشد ده درصدی سال گذشته را نسبت به سال ۱۴۰۰شاهد هستیم و با توجه به تورم و افزایش هزینه ها،تبعا روند رشد ارائه تسهیلات باید مضاعف شود.
در جمع‌بندی مدیریت فعلی صنعت چای باید اینگونه بگویم که:
_ تصمیم سازی و تصمیم‌گیری مدیریتی و فنی و پژوهشی و بازرگانی صنعت چای باید در کنار هم دیده شود نه در موازی همدیگر.
_ تسهیلات بروزرسانی کارخانجات چای با تسهیلات چایکاران برای بهسازی و بهباغی باغات چای باید مجزا دیده شود و مجزا گزارش داده شود.
_ سازمان چای و پژوهشکده چای و صندوق حمایت از توسعه صنعت چای باید در راستای سیاست راهبردی هماهنگ باشند و جزیره ای عمل نکنند و زنجیره ای اقدام نمایند.
_ مدیریت صنعت چای در پنج سال اخیر مدیر فعلی این سازمان با شاخص های مدیریتی سنجیده شود و نگاه جناحی و حزبی نباید در این سازمان تخصصی استیلا پیدا کند و شعار سال با محور تولید باید در این سازمان حتما لحاظ شود و در سیاست گذاری‌های این سازمان این موضوع جدی گرفته شود.
_ سود حاصل از واردات چای باید در چایکاران و مصرف کنندگان چای توزیع شود و این امر با خرید چای از چایکار و تعدیل در قیمت چای وارداتی قابل مدیریت می‌باشد.
_ از چایکاران مجرب در تصمیم سازی های صنعت چای بهره گیری شود و سازمان چای،حلقه تصمیم سازی و تصمیم گیری را محدود به افراد خاص نکند.
_ به تناسب موقعیت جغرافیایی‌های هر منطقه چای‌خیز شمال کشور،نسخه فنی برای توسعه صنعت چای به چایکاران ارائه شود تا بخش خصوصی انگیزه تولید چای سبز را داشته باشد.

سید رضا علوی زمیدانی

​