گامی سبز برای گیلان با:
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پویشگران گیل:
در روزگاری که سایه آلودگیهای زیستمحیطی و انباشت زبالههای پلاستیکی بر سر زمین و دریاها سنگینی میکند، گروهی از زنان گیلانی با ابتکاری ساده اما تأثیرگذار، پرچم تغییر را برافراشتهاند. «تیم ساکهای پارچهای جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط زیست گیلان» با نام ساک سبز من بیش از یک دهه است که با هدف فرهنگسازی، آموزش و توانمندسازی زنان، تولید ساکهای پارچهای را جایگزین نایلونهای یکبارمصرف کرده است. در گفتوگویی اختصاصی پویشگران گیل با خانمها پری آقاگلی (از اعضای بنیانگذار تیم) و فاطمه اصغری(مسئول فعلی تیم ساکهای محیطزیستی)، از مسیر شکلگیری این حرکت، چالشها و امیدهایشان برای آینده پرسیدیم.
سؤال: ایده تولید و ترویج ساکهای پارچهای از کجا آغاز شد؟
پری آقاگلی: فعالیت ما از حدود دوازده سال پیش با هدف توانمندسازی زنان، ایجاد اشتغال خانگی و ترویج فرهنگ مصرف پایدار آغاز شد. در ابتدا با هشت نفر و برگزاری کلاسهای آموزش IT و بازاریابی کار را شروع کردیم. هدفمان این بود که بهجای مصرف پلاستیک، استفاده از ساکهای پارچهای را رواج دهیم. محصولات ما شامل ساک نان، کیسه زباله خودرو، کیسه خرید روزانه، ساک تغذیه دانشآموزان و سفرههای پارچهای است. در این سالها در جشنوارههای مختلف از جمله «همدلی سبز» و «دستآفریدههای زنان گیلان» شرکت کردهایم و سفارشهایی نیز از فروشگاههای بزرگ و سازمان مدیریت پسماند شهرداری رشت داشتیم. اکنون شش نفر عضو فعال داریم و مسئولیت گروه با خانم فاطمه اصغری است.
سؤال: چرا استفاده از ساک پارچهای اهمیت دارد؟
پری آقاگلی: پلاستیک اثرات زیانباری بر محیط زیست دارد. ما تصمیم گرفتیم به جای پلاستیک و حتی روزنامه، از پارچه استفاده کنیم. ساکهای پارچهای برای خرید نان، میوه و سبزیجات و حتی سفرههای زیپدار تولید میشود و دوام و بهداشت بیشتری دارد.
سؤال: آمار مصرف پلاستیک در گیلان چگونه است؟
پری آقاگلی: آمار دقیقی در دست نیست، اما مصرف بالاست. خوشبختانه میبینیم که آگاهی مردم در حال افزایش است. مثلاً در صف نانواییها میبینیم افراد بیشتری از ساک پارچهای استفاده میکنند.
سؤال: جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط زیست چه اقداماتی برای فرهنگسازی انجام داده است؟
پری آقاگلی: در مدارس، باشگاهها، پارکها و نمایشگاهها آموزشهایی درباره کاهش مصرف پلاستیک و استفاده از ساک پارچهای ارائه دادهایم. در مدارس نیز به دانشآموزان آموزش داده میشود تا تغذیه خود را در ساکهای پارچهای بیاورند.
سؤال: تولید این ساکها به چه صورت انجام میشود؟
پری آقاگلی: کارگاه ثابتی نداریم. اعضا کارها را بین خود تقسیم کرده و در منزل انجام میدهند. سپس محصولات جمعآوری و برای توزیع آماده میشود.
سؤال: آیا همکاری با شهرداریها یا فروشگاهها داشتهاید؟
پری آقاگلی: بله، اما استقبال کم بوده است. دلیلش پایین بودن قیمت پلاستیک در برابر پارچه است. هزینه تولید ما با قیمتهای پیشنهادی نهادها همخوانی ندارد.
سؤال: بزرگترین مانع در ترویج ساکهای پارچهای چیست؟
پری آقاگلی: ارزان بودن پلاستیک و آگاهی پایین مردم. البته اگر نهادهای حمایتی وارد شوند و این ساکها را بهصورت یارانهای در اختیار مردم بگذارند، استقبال افزایش مییابد.
سؤال: واکنش مردم چگونه بوده است؟
فاطمه اصغری: در مقایسه با سالهای اول، خیلی بهتر شده است. زمانی در صف نانوایی هیچکس از ساک پارچهای استفاده نمیکرد، اما حالا چند نفر در هر صف دارند. همین تغییر کوچک، امیدبخش است.
سؤال: چشمانداز شما برای آینده چیست؟
فاطمه اصغری: ما نیاز به تعامل بیشتر بین سازمانهای مردمنهاد و مسئولان داریم. اگر پارچههای ضایعاتی کارخانهها در اختیار ما قرار گیرد، میتوانیم تولید انبوه داشته باشیم و فرهنگ استفاده از ساک پارچهای را گسترش دهیم.
سؤال: چه پیامی برای مردم دارید؟
پری آقاگلی: از مردم میخواهیم آگاهی زیستمحیطی خود را بالا ببرند. هر خرید میتواند فرصتی برای حمایت از زمین باشد. هزینه خرید یک ساک پارچهای، سرمایهگذاری برای سلامتی خود ماست.
فاطمه اصغری: محیط زیست امانتی است برای نسلهای آینده. با نه گفتن به پلاستیک، احترام خود را به طبیعت نشان میدهیم. اگر هر یک از ما روزی تنها یک پلاستیک کمتر مصرف کنیم، سالانه از تولید صدها کیسه جلوگیری میشود.
سؤال: سخن پایانی؟
پری آقاگلی: آگاه باشیم و نسبت به محیط اطراف بیتفاوت نباشیم. سادهترین کار، تفکیک زباله و
مصرف درست است.
فاطمه اصغری: بیایید دست به دست هم دهیم تا گیلان و ایران را سبزتر و سالمتر بسازیم.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
